Na 17-18 jaar wordt het mijn laatste weekje in een Leon ARL FR voor hij ingeruild wordt... Mijn vierde en laatste Leon 1M, 4,5 jaar geleden zelf geimporteerd uit Duitsland. Helemaal origineel op de Milltek uitlaat incl downpipe en tuning op maat na en in de - voor mij - perfecte uitvoering en kleur, heb ik er enorm veel plezier van gehad. Ondanks zijn koude-motor ochtendhumeur, zijn erfelijke kwaaltjes zoals herhaaldelijke waterlekkages langs zowat iedere deur en regensensor met een zenuwprobleem, zijn eigenschap om passagiers te overstemmen boven de pakweg 140 km/u en zijn occasional pluimspoor onder vollast ga ik m oprecht enorm missen. Ja, als 1M Leon-maximalist ben ik natuurlijk bevooroordeeld, maar in mijn ogen is het die lekker smoelende, snelle, superzuinige en praktische hatch die nooit geevenaard is of zal worden. Op de dagelijkse woon-werk ritten, de vakanties naar o.a. Denemarken, Spanje, Italie, Estland en Slovenie, nooit liet hij me in de steek. Je draait die sleutel om en hij begroette je steevast met z'n heerlijke, typische 1.9 pompverstuiver tdi-roffel. Samen tikten we zowat iedere beroemde Alpenpas af, trotseerden we storm, sneeuw, hagel en hitte en reden we fluitend om menig milieuzone heen. Maar het einde is nabij en ookal gaat zijn nazaat (Seat Leon Cupra 300) 'm vervangen, het afscheid en het einde van een persoonlijk era doet me toch pijn. Omdat de meeste mensen me daar vierkant om uitlachen, is dit forum wellicht de enige plaats om nog wat mentale steun te vinden 
Na het equivalent van zo'n 9 keer de wereld rond, afgelegd met verve, heeft hij een mooi afscheid verdiend. Nog een paar dagen genieten tot het definitieve adieu...
Na het equivalent van zo'n 9 keer de wereld rond, afgelegd met verve, heeft hij een mooi afscheid verdiend. Nog een paar dagen genieten tot het definitieve adieu...
opdat die klasbakkies niet uitsterven
